Gelukkig had de receptionist gelijk en kwamen we vlak bij de oprit van de autostrade richting Leipzig uit. Na het zoeken naar de meest geschikte liftplaats, kregen we opnieuw vrij vlot een lift te pakken tot aan Leipzig.
Ditmaal was onze chauffeur een vrolijke, joviale man die graag babbelde en ons alles over zichzelf wilde vertellen. Terwijl Joris op de achterbank stilaan in een diepe slaap verzonk, was ik bijna de gehele rit continu met onze chauffeur aan de praat. Hij vertelde me dat hij de wagen waar we inzaten nog maar een week had (fiat) en hij wilde hem meteen even uittesten. Resultaat: "180 on the dashboard, that's ... 174 exactly (GPS). Not too bad for 75 horses."
De man bleef maar verder babbelen en toonde me ook nog enkele foto's van andere auto's die hij thuis had staan. Hij verzamelde namelijk mooie/snelle/antieke auto's.
Terwijl we rond de 170 km/u reden zocht hij naar zijn gsm om de foto's te tonen. Alsof dat nog niet spannend genoeg was wilde hij me ook per se zijn nieuwste aanwinst laten zien. Dit zocht hij in een plastic kaftje onder zijn stoel. Het was uiteindelijk een vrij mooie Amerikaanse wagen, maar het zwalpen op de autosnelweg had voor mij toch niet echt gehoeven.
Aangekomen in Leipzig, (Dikke omweg voor onze chauffeur, maar dat vond hij naar eigen zeggen absoluut geen probleem.) stapten we uit om onze gebruikelijke foto van de chauffeur te nemen. Jammer genoeg voor hem stootte hij zijn hoofd, nogal vrij hard, bij het sluiten van zijn koffer. Een bloedend hoofd was het gevolg. (Zichtbaar op de foto.)
We namen vervolgens de tram richting Leipzig centrum en dronken in het grote station (waar nog een heel winkelcentrum in verscholen lag) nog snel een cola en een red bull. Vervolgens gingen we op zoek naar het huis van Ludwig (De man die ons een lift gaf van Eindhoven tot Bochum).
Na enkele telefoontjes en een tram, kwamen we bij hem thuis aan. Miriam was ook aanwezig en samen met haar nog een nieuw gezicht: Maja. We maakten kennis, keken even naar de openingsshow voor de WK-finale op de tv en trokken toen naar de bar waar Ludwig die avond moest gaan werken. Op het terras konden we de match op groot scherm volgen. Een soort public viewing dus. Hoewel de kwaliteit van het scherm, dat bestond uit 9 kleinere schermen, niet echt optimaal was, was de sfeer zeer aangenaam. We aten op ons gemak een zeer lekkere schnitzel met frieten en na een half uurtje kregen we ook nog het gezelschap van twee andere Leipzig-mensen, namelijk Vincent en Philine (vrienden van Ludwig, Miriam en Maja). Ook met hen hadden we een fijne babbel.
Spijtig genoeg verpestte Spanje voor de 2e maal de sfeer door Nederland te verslaan met 1-0 tijdens de verlengingen. Maar dankzij onze sociale kwaliteiten en enkele domme spelletjes als 'Black Magic', 'Het Magische Vierkant' en 'I'm not thinking about myself' werd het toch een zeer gezellige avond. Vooraleer we terug naar huis gingen, reden we eerst nog even langs de bezienswaardigheden in het centrum ('Leipzig by night') en tenslotte kropen we dan moe, maar zeer tevreden in ons bedje.
(FL)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten