Na dit check-out-moment begonnen we stilaan een hongertje te krijgen, dus trokken we de stad in om te eten en om in een keer ook de stad te bekijken. Spijtig genoeg was het zondag en kennen ze in Wenen het concept ´bakker` niet. Dus we konden nergens iets vinden om een lekker ontbijtje te consumeren. Uiteindelijk zijn we dan maar ondergronds in een metrocafe iets gaan eten en drinken. Niet echt een superkwaliteitsvol ontbijt, maar het kon er mee door.
Nu restte ons enkel nog om Wenen te verkennen als de toeristen die we zijn. Enkele kerken, een gigantisch paleis-achtig iets, als we ons niet vergissen is het dat van Sissi geweest, en een hoop veel te dure cafes waren het resultaat van onze tocht. Verder bekeken we ook nog enkele straatartiesten.
Plots begon het vrij koud te worden en zeer zacht te druppelen. Voor ons dus het signaal om terug richting hostel te gaan. In het hostel zocht ik nog even naar de beste plek om ons liftavontuur verder te zetten en na de nodige ontspanning gingen we weer op weg.
Kort bij onze liftplaats zagen we plots een aanbieding. Schnitzel met frieten en cola voor 5,99 euro. Een aanbod dat we niet konden weerstaan en dat ons zeer goed heeft gesmaakt!
Op onze liftplek moesten we toch even wachten op een lift. Joris nam de eerste ´shift´ maar na een half uurtje besloot hij een pakje sigaretten te gaan kopen in het tankstation waar we stonden. Nog geen minuut later had ik beet. Dus ik liep snel naar het winkeltje om Joris te gaan halen. Onze chauffeur kon ons voor enkele kilometers richting Graz brengen. Onze avondtrip was begonnen!
Op de parking, waar we werden afgezet, kregen we opnieuw een vrij korte lift aangeboden, tot aan het volgende tankstation. Alle beetjes helpen, dus ook deze keer stapten we dankbaar in. Onze chauffeur was eerder een vreemde kerel. Op het eerste zicht iemand die gewoon graag een babbel heeft en ons aanmoedigde om gewoon onszelf te zijn en trots te zijn op ons karakter e.d., maar het duurde echter niet lang of hij begon plots te vertellen over zichzelf. Dat hij een soort Sjamaan was en dat wij de nieuwe generatie zijn die de wereld gaat redden. Hij had hier een hele theorie voor die ons nogal vergezocht en ongegrond in de oren klonk, maar we bleven vriendelijk en stelden enkele bijvragen om hem gelukkig te houden, zodat hij ons niet zou omtoveren in een stel kikkers ofzo. Op het tankstation aangekomen gaf hij ons als ´afscheidsgeschenk´ nog een flesje water dat hij zelf had gezuiverd. Het klonk ons nogal verdacht en we gooiden het dan ook snel weg.
Tot slot besloten we nog even te proberen een laatste lift te pakken te krijgen, want op zich was Graz echt niet zo overdreven ver verwijderd van Wenen, dus als einddoel zou dat toch moeten lukken vond ik. Het begon echter vrij fris te worden en we begonnen de moed stilaan te verliezen. Er stond namelijk amper volk op de parking.
Net op het moment dat we besloten een kampeerplaats te gaan zoeken, kwam er een jong kereltje naar ons toegelopen en hij vroeg ons waar we naartoe wilden. We probeerden ongeveer duidelijk te maken wat onze plannen waren, maar alles bleef voor ons voorlopig nog vrij onduidelijk. Toch begrepen we dat ze nog een stukje in de richting van Graz reden en daar gingen overnachten. Graz was al wat we moesten horen om overtuigd te raken en we stapten in het familiebusje. Onderweg probeerden we nog uit te vissen waar ze de volgende dag heen zouden rijden, maar de chauffeur, de vader van het gezin, wist dit nog niet, omdat hij hiervoor eerst met zijn baas moest bellen. We hoopten dus maar op een bestemming richting Slovenië.
Toen we bij hen thuis aankwamen kregen we als slaapplaats een stacaravan aangeboden. Dit was voor ons vrij ideaal en verzekerde ons een goede nachtrust.
(FL)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten