Hier probeerden we dan ook een lift te pakken te krijgen richting Bremen, maar het bleek dat ons geluk was opgebruikt. Na vrij tot zeer lang wachten besloten we dan maar te voet langs de autostrade te vertrekken (1,5 km verderop was er namelijk een grote autostradeparking.)
Het duurde echter niet lang vooraleer we bezoek kregen van de Duitse `Polizei´. Na het tonen van onze pas en de herinnering dat wandelen op de autostrade niet echt geapprecieerd werd, kregen we van hen een lift in de combi naar onze parking. (Eerste keer in een combi en dan nog wel in Duitsland!)
Op de parking spraken we zeer veel truckchauffeurs aan, maar zonder succes. De meesten bleven daar slapen of gingen de andere richting uit. Tijdens het wachten doodden we de tijd door te luisteren naar ons mp3-spelertje en dronken we wat pintjes. Uiteindelijk kregen we van de winkeluitbater nog naar ons voeten voor de afval die we creeerden.
(JL)
Ook het fototoestel kreeg veel te verduren op deze warme (+33°C), liftloze dag. Het schermpje is namelijk helemaal gebarsten en enkel de linkerbenedenhoek geeft (voorlopig) nog beeld weer. Gelukkig werkt de rest van het toestel nog wel en kunnen we jullie blijven voorzien van het nodige beeldmateriaal. (lees: zodra we een computer vinden met een DS-kaart-lezer)
Rond 20u gingen we vervolgens nog een burger halen bij de BurgerKing op de parking en na dit karige maaltje besloten we nog 1-maal onze charmes in de strijd te gooien bij de particuliere chauffeurs vooraleer we onze tent zouden opstellen.
Deze keer hadden we echter veel meer geluk. Terwijl ik de mensen aan het tankstation smeekte om een lift, kwam Joris aangelopen met een brede glimlach op zijn gezicht, dus ik wist meteen hoe laat het was.
Deze keer kregen we een lift van een Pools koppel. Ze hadden een Belgische nummerplaat en een Belgisch paspoort. De man werkte namelijk al 3 jaar in Belgie (omgeving leuven) of zoiets, maar zoals alle Belgische Polen kon ook dit exemplaar enkel Engels. Maar geen probleem voor ons als ervaren talenknobbels. Er werd wat heen en weer gepraat (voornamelijk over het transport van kapotte auto´s naar Polen om daar te laten maken en dan vervolgens terug te vervoeren om in Belgie te verkopen, blablabla...).
We kregen van dit koppel een gigantische lift aangeboden tot op 50km afstand van Berlijn (Ze reden zelf nog verder tot de omgeving van Warschauw (nogmaals 8u rijden). Deze trip deed hij blijkbaar een 5-tal keer per jaar en altijd in 1 keer zonder te slapen.)
Achter in de auto was het vrij warm en krap doordat de auto al volgepropt zat met bagage. Joris besloot dan maar van de gelegenheid gebruik te maken om zijn ogen te sluiten. Onze chauffeur hield zich ook strikt aan de verwachte Duitse minimumsnelheid, namelijk gemmiddeld 170km/u. We waren dan ook ter plaatse in Berlijn op een autostradeparking rond 1u (rit van 4 a 5u) en daar besloten we ons tentje op te zetten.
Deze dag, die op het eerste zicht wat minder succesvol begon, draaide uiteindelijk dus toch nog uit op een topdag!
(FL)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten