dag3 9/7: Berlin (2)

Weer een prachtige (veel te warme) zomerdag brak aan op de parking op 50km afstand van Berlin-city. In de tent werd het voor mij persoonlijk iets te heet en ik besloot dan ook rind half 9 de tent te verlaten en me even op een tafel te leggen om van het ochtendzonnetje te genieten. Een dik uur later kwam ook onze Joris uit de tent gekropen en vervolgens maakten we ons klaar om verder op avontuur te gaan.
Eerst en vooral gingen we in het gebouw op de parking genieten van een superdouche. Er waren hier zeer mooie individuele badkamers ter beschikking gesteld voor de reizigers tegen de luttele prijs van 2,50 euro. We douchten om beurten zodat er steeds iemand bij de bagage kon blijven en wat kon eten ter ontbijt. Broodjes, ei, banaan (tot op het bot verrot) en koffie a volonte gingen vlotjes door onze hongerige keelgaten.

Na opgefrist en verzadigd te zijn gingen we weer aan de slag. Ook deze keer hadden we geluk. na een kleine 10 minuten ongeveer had ik beet. Een mooie, vrij ruime Audi MET AIRCO! Deze chauffeur moest in centrum berlijn zijn om iets af te zetten bij een klant. Zijn antwoord op mijn vraag of we mee konden rijden luidde dan ook simpelweg: "Yeah, Ok, Why not." Deze man was een vrij vlot Engels sprekend persoon en het duurde niet lang of we waren alweer over de voetbal bezig (we zijn dan ook mannen he). Op mijn opmerking dat Paul de Octopus Duitsland in de steek had gelaten reageerde hij vrij snel dat dit niet Paul zijn schuld was. Hij was enkel de voorspeller en had zelf geen invloed op het resultaat. het was enorm grappig om te zien hoe belangrijk Paul hier is en hoe hij ten allen tijde beschermd wordt. Onze chauffeur was wel verbaasd over het feit dat we in Belgie ook al hadden gehoord van Paul de octopus. (Voor diegenen die niet weten waarover ik het heb: Paul is een octopus en voor elke match geven ze hem 2 mosselen, 1 van Duitsland en 1 vanuit het land van de tegenstanders. Het land van de mossel die het eerste wordt opgegeten door Paul zal de match winnen. Verbazingwekkend genoeg had Paul het voor elke WK-match correct voorspeld (inclusief de laatste match tegen Spanje).)

Onze lift eindigde op een 200meter van de Reichstag waar we dan ook meteen even langsgingen om de toerist uit te hangen. Nadat we ook nog even langs de Brandenburgerpoort waren gelopen gingen we op zoek naar een geschikt hostel.

Dit viel een beetje tegen. Doordat we niet op voorhand hadden gereserveerd was het moeilijk om nog ergens plaats te vinden. Uiteindelijk zijn we in Helter Skelter beland waar we dan wat meer moesten betalen dan de 10euro uit de brochure.
Terwijl ik hier aan het typen ben, is Joris al volop aan het verbroederen met andere hostelgasten. Zonet hebben we kennis gemaakt met een koppel uit Zuid-Afrika! We zijn dus niet de enige die het ver gaan zoeken voor ons verlof.
(FL)

Aan de Brandenburgpoort zijn we een heerlijke schnitzel gaan eten en pleegden we overleg over de planning van de avond. We besloten om eerst naar een live music bar te gaan, maar toen we daar aankwamen, bleek die niet meer te bestaan. We trokken dus verder richting de banlieus van Berlijn. Er hing een luguber sfeertje en toeristen waren er niet meer te bespeuren. We kuierden wat rond op zoek naar een andere live music bar, maar de bars die we tegen kwamen waren vrij tot zwaar alternatief. We liepen dan maar de ene nachtwinkel na de andere binnen en tussendoor deden we ook nog wat common terrasjes. Het laatste terras dat we deden was wel zeer gezellig. Ondanks mijn aanhoudende maagkrampen, bestelde ik een Cosmopolitan. De gevolgen bleven beperkt. We werden ook nog entertaind door een rastaman op gitaar. Zijn muziek was zeer welkom en we beloonden hem met een donnatie.
Daarna trokken we richting Berlijnse muur -of wat daar nog van overschoot-. Onderweg deden we ons nog te goed aan een spotgoedkope pizza (1euro) en een koffie. De muur was prachtig versierd met graffiti en ander art-work.
Plots verscheen een opening in de muur waarachter een super chille beachparty ontluikte (alla sint-anneke strand, maar dan groter). We ploften ons in de strandstoeltjes en genoten van ons pintje en de surf music.

Tegen de klok van 2u trokken we verder met de schoenen vol zand en een lever vol bier. Voor we de metro naar ons hostel namen passeerden we voor de verandering nog maar eens een BurgerKing.
(JL)