dag11 17/7: Wien (Republik Österreich)

Onze dag begon opnieuw vrij gehaast doordat we weer vrij kort wakker werden voor de deadline van het uitchecken. We haalden dan ook snel de lakens van onze bedden en brachten vervolgens onze sleutel naar beneden. ('uitchecken' dus). Nadat we onze waarborg terugkregen gingen we nog even douchen op de kamers en op ons gemak genieten van een ontbijtje dat we de dag ervoor hadden aangekocht in de plaatselijke SUPERmarkt. Joris was niet echt tevreden over de kwaliteit van de kaas, die volgens mijn bescheiden mening nochtans best in orde was, maar hij had zelf ook nog een doosje krabsla, dus uiteindelijk konden we beiden deftig ontbijten.
Na ons ontbijtje vonden we dat het toch nodig was om Bratislava eens te verkennen. We keken hier een beetje tegen op, want het was snikheet en we hebben al zoveel steden bezocht. We besloten dan maar om naar het grootste monument-achtig-ding te gaan kijken, namelijk de burcht van Bratislava. De beklimming was moordend in de hitte, maar het uitzicht was dan weer vrij sprookjesachtig.

Na dit toeristische gedrag gingen we opnieuw naar ons hostel om onze bagage op te halen en stilaan richting Wenen te vertrekken. Bratislava was toch niet zo groot en hadden we dus voor het grootste gedeelte al gezien door een paar keer heen en weer te wandelen.

Kort bij de opritten van de autostrades stelden we ons strategisch op om onze lift te verkrijgen naar het mooie Wenen, dat op zich helemaal niet zo ver verwijderd ligt van Bratislava.
Na toch wel eventjes geduld stopte er een man met zijn kleine dochtertje. Hij kon ons een lift geven tot aan de Oostenrijkse grens, zodat we daar enkel auto's zouden tegenkomen die richting Wenen reden. Het klonk ons goed in de oren, en als lifter kan je ook niet al te veel eisen stellen, dus gingen we op zijn aanbod in. Aan de grenspost duurde het echter vrij tot zeer lang vooraleer er een wagen wilde stoppen. Uiteindelijk kregen we toch een lift van twee Turken in een BMW die niet van hen was. (En dan zeggen ze dat vooroordelen niet kloppen ;)) De ene Turk was zeer joviaal en barstte ook vrij vaak uit in een soort van bulderlach. De andere daarentegen was vrij stil en kwam soms wat agressief over. Deze twee mannen konden ons een lift geven tot op een half uurtje van Wenen met de trein. Opnieuw konden we niet al te veel eisen en het leek ons beter dan niets, dus we stapten in.
Onderweg stopten we nog even aan een gokcafe, waar beide Turken even hun kans gingen wagen. Of ze al dan niet iets gewonnen hebben weten we niet.
De rit was vrij hectisch en voornamelijk langs nogal verlaten landweggetjes. De Turken reden een keer tot 200km/u, tot groot jolijt van onze bulderende Turk.
Uiteindelijk kwamen we dan aan bij het station in Gänserndorf. Daar bestelde onze Turkse vrienden nog mee onze treintickets en vervolgens gingen zij terug richting huis.

Na nogmaals een half uur te wachten kwam uiteindelijk onze trein opdagen. Na onze treinrit volgde nog een tramrit en tenslotte kwamen we dan toch nog uit in het centrum van Wenen vooraleer het donker werd.
Gelukkig had ik op voorhand reeds gereserveerd in een hostel en konden we dus vrij vlot inchecken. Na beiden een douche te nemen deden we nog een kleine klederwas en vervolgens wilden we in de stad iets gaan eten. Ondertussen was het echter beginnen onweren, maar daar trokken wij ons niets van aan. Door de regen gingen we naar een kebabzaak en na die kleine maaltijd keerden we, nog steeds door de regen, terug naar ons hostel om rustig wat tv te kijken en te genieten van een rustige onwederige avond.
(FL)